Ρωτώντας τυχαία στο δρόμο περαστικούς σε μια μέρα γενικής απεργίας, η απάντηση που πλειοψηφεί είναι ότι κάποιοι προνομιούχοι χάνουν δικαιώματα και απεργούν εις βάρος άλλων που ποτέ δεν τα είχαν… Αυτό με έβαλε σε σκέψεις να ψάξω λίγο παραπάνω για το συνδικαλισμό στην Ελλάδα, ένα πολύ λεπτό θέμα. Τι είναι; Πως ξεκίνησε; Πως έχει καταλήξει στις μέρες μας;
Η ιστορία ξεκινάει στη δυτική Ευρώπη αμέσως μετά τη βιομηχανική επανάσταση. Μαζική μετανάστευση στα αστικά κέντρα και δημιουργία μίας νέας τάξης. Κάτι τέτοιο δε θα μπορούσε να γίνει έτσι απλά. Οι πρώτες εκδηλώσεις συνδικαλισμού μετά από πολλούς αγώνες πέτυχαν πολλές νίκες, όπως το δικαίωμα ψήφου, οι ολοένα και καλύτερες συνθήκες εργασίας και το δικαίωμα στην απεργία και στην πρόνοια. Ωστόσο, στις πρώτες φάσεις της παγκοσμιοποίησης, ειδικά μετά το 1974 και τη παγκόσμια κρίση, κεφάλαιο και εργατικό δυναμικό ήρθαν σε μία σχετική ισορροπία. Σε αυτό βοήθησε η επικράτηση του Κεϊνσιανού μοντέλου, η δημιουργία ελευθέρων αγορών (Βόρεια Αμερική και Ε.Ε.) αλλά και η επικράτηση των πολυεθνικών εταιριών που οδήγησαν σε αύξηση της κατανάλωσης και καλύτερες συνθήκες αμοιβών και εργασίας.
Στη χώρα μας, από τον πρώτο νόμο ¨Περί σωματείων¨ το 1914 μέχρι και το 2011, την ίδρυση εργατικών κέντρων που οδήγησαν στη δημιουργία της ΓΣΕΕ ο δρόμος ήταν μακρύς… Σε αυτό το ιστολόγιο δε θέλουμε να επεκταθούμε ιστορικά, μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο είναι αρκετή. Εκεί που σταδιακά έχει καταλήξει ο συνδικαλισμός μετά τη μεταπολίτευση, δηλαδή να διεκδικεί ένα ακόμη μέρος της πίτας όπως έχουμε γράψει και σε προηγούμενες αναρτήσεις.
Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες μέχρι σήμερα, είχαν δυστυχώς προδώσει τον ρόλο τον οποίο έπρεπε να παίζουν, δηλαδή εκείνο της προστασίας των επαγγελματικών και κοινωνικών συμφερόντων των πολιτών απέναντι στην πολιτική εξουσία και είχαν μετατραπεί σε εξαρτήματα της πολιτικής ελίτ και των διαπλεκόμενων αντιλαϊκών συμφερόντων που εκείνη εξυπηρετεί. Μέλη τους είναι πρώην αφισοκολλητές με διάφορες κομματικές αποχρώσεις. Μάλιστα, έχουν πληρωθεί πολύ αδρά για να το ρόλο αυτό. Για του λόγου το αληθές αντιγράφω κείμενο από δημοσίευση του www.in.gr
«Δάνειο ύψους 500.000 ευρώ για χρονικό διάστημα πέντε ετών, φέρεται να πήραν οι συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ από την ΔΕΗ, σύμφωνα με πληροφορίες και το υπουργείο Περιβάλλοντος Ενέργειας και κλιματικής Αλλαγής ζήτησε εγγράφως εξηγήσεις από τη διοίκηση της επιχείρησης για το θέμα αυτό. Σύμφωνα με τις πληροφορίες, σε περίπτωση που η ΓΕΝΟΠ δεν έχει χρήματα να αποπληρώσει τις υποχρεώσεις της τότε τα χρήματα θα παρακρατούνται από τις μελλοντικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας που ανέρχονται σε 480.000 ευρώ. Σημειώνεται ότι η απόφαση δεν δημοσιοποιήθηκε από την ιστοσελίδα της ΔΕΗ. Παράλληλα με το δάνειο, σύμφωνα με την Πανελλήνια Ένωση Προσωπικού ΔΕΗ, για το 2010 είχαν προϋπολογιστεί ετήσιες χορηγίες για την ΓΕΝΟΠ ύψους 820.533 ευρώ και για τον Οργανισμό Κοινωνικών Δραστηριοτήτων Εργαζομένων στη ΔΕΗ ύψους 2.581.685 ευρώ.»
Ας μας εξηγήσουν λοιπόν αυτός ο Οργανισμός Κοινωνικών Δραστηριοτήτων της ΔΕΗ τι ακριβώς έργο επιτελεί με ένα τέτοιο budget σε περίοδο κρίσης και χρεοκοπίας!!! Στη νέα εποχή ο αυτού του είδους Σοβιετικός Συνδικαλισμός δεν έχει καμία θέση στην κοινωνία μας. Στην ίδια μοίρα επίσης είναι και οι κομματικές οργανώσεις των πανεπιστημίων, σε μία επόμενη ανάρτηση.
Τέλος, θέλω να αναφέρω πως τίποτα από τα παραπάνω δεν αποτελεί προσωπική επίθεση - καταγγελία σε κανένα φυσικό ή νομικό πρόσωπο και ότι ο συνδικαλισμός έχει πετύχει κατά παλαιότερες εποχές μεγάλες νίκες που βελτίωσαν τη ζωή των εργαζομένων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου