Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2011

Κοιτάμε μήπως το δέντρο και αφήνουμε το δάσος?

   Η κατάσταση στην κοινωνία είναι σε ασταθής ισορροπία. Κάνοντας απλά μία βόλτα στην Αθήνα μπορούμε να το παρατηρήσουμε χωρίς μεγάλη προσπάθεια. Από τη μία σκουπίδια παντού, μάρμαρα και πεζοδρόμια σπασμένα από τις τελευταίες διαδηλώσεις, ένα ατελείωτο χάος από αυτοκίνητα καθώς πολύ συχνά τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς απεργούν… Από την άλλη, ούτε ένας χαμογελαστός άνθρωπος στο δρόμο; Μα είναι δυνατόν; Πως θα μπορούσε να είναι εξάλλου κάποιος χαρούμενος μετά από τόσα μέτρα και εξαγγελίες ξέροντας ότι οι θυσίες του πάνε χαμένες.

   Αυτό που έρχεται τους επόμενους μήνες θα είναι πρωτοφανές στα ιστορικά αρχεία των οικονομικών. Για πρώτη φορά μία χώρα μέλος νομισματικής ένωσης θα “χρεοκοπήσει”, άσχετα με το πώς αυτό θα βαφτιστεί. Άλλοι το ονομάζουν κούρεμα, λέξη βγαλμένη από την αργκό των οικονομολόγων, άλλοι πάλι ελεγχόμενη πτώχευση. Και οι δυο παραπάνω ορισμοί φαίνονται να καθησυχάζουν το μέσο πολίτη και πάνω απ’ όλα ψηφοφόρο.

   Σε αυτή την ύστατη στιγμή όμως, η κρίση θα πρέπει να δημιουργήσει για τη χώρα μας κίνητρα για ριζικές θεσμικές αλλαγές. Όσα χρέη και να μας χαρίσουν – κουρέψουν, ακόμα και στο 100% είναι θέμα χρόνου η ίδια ιστορία να επαναληφθεί. Ο μέσος Έλληνας πολίτης έχει πέσει σε πλήρη αδράνεια με αποτέλεσμα αντί να κοιτάμε πρώτα ¨τα του οίκου μας¨ να προσπαθούμε να βρούμε μαγικές λύσεις από το πουθενά που θα σώσουν την καλή και τίμια χώρα μας. Θα αναφέρω μόνο κάποια από αυτά που ακούγονται τελευταία στο ραδιόφωνο και τα συμπεράσματα δικά σας…

   Αρχικά ακούσαμε για μετοχές από την τράπεζα της Ανατολής μετατρέψιμες σε χρυσό: Η αξία που αποτιμούνται είναι τόσο μεγάλη (περίπου 30 τρις.) που όλο το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα δε θα μπορέσει να την καλύψει. Τέτοια χρέη αν δεν υπάρξει κάποιος συμβιβασμός απλά παραγράφονται. Έπειτα μας είπαν για γερμανικές αποζημιώσεις! Μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου πολέμου δεν είχε υπογραφεί σύμφωνο ειρήνης μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας. Οπότε νομικά δε μπορεί να υπάρξει καμία αξίωση για την καταβολή πολεμικών αποζημιώσεων. Κάποιοι μπόρεσαν και φαντάστηκαν να πουληθούν βραχονησίδες στο Αιγαίο: Ασχολίαστο, το αφήνω στην κρίση του καθενός! Και το κερασάκι στην τούρτα ήταν όταν τελικά κάποιοι, όλο απάθεια απλά ζητούν να διαγραφεί το χρέος, λες και δεν υπήρξε ποτέ! Και αυτό θα γίνει, οι συνέπειες όμως έπονται... Την απόλυτη αδράνεια ίσως να επισφραγίζει η βεβαιότητα κάποιων για τον "από μηχανής Θεό" των αρχαίων τραγωδιών να έρθει να συμβάλλει και στην τωρινή. Βλέπετε Λιακόπουλο, συννωμοσίες κλπ.  

   Ακούγοντας όλα τα παραπάνω σκέφτομαι πως ακόμα και τώρα κοιτάμε το δέντρο, δηλαδή ο καθένας τον εαυτό του, όταν το δάσος (η κοινωνία) έχει πάρει φωτιά και χωρίς δραστικές αλλαγές θα υπάρξει άμεση κατάρρευση της χώρας. Έφτασε η ώρα να γίνουμε μία ώριμη κοινωνία, έστω και με αυτόν το τρόπο.

1 σχόλιο:

  1. ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ.....ΘΕΛΟΥΜΕ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΠΙΟ ΑΝΑΛΑΦΡΟ. ΑΠΟ ΨΥΧΟΠΛΑΚΩΜΑ ΑΛΛΟ ΤΙΠΟΤΑ. ΒΑΛΕ ΚΑΙ ΚΑΜΜΙΑ ΓΕΛΟΙΟΓΡΑΦΙΑ [ΕΣΤΩ ΜΕ ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ].

    ΑπάντησηΔιαγραφή