Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

Ποιος δανείζει ποιον τελικά;


   Πραγματικά είμαι πολύ μπερδεμένος. Και μέσα σε όλο αυτό το μπέρδεμα μπορώ να πω πως αισθάνομαι και τυχερός. Τυχερός γιατί; Ενώ βλέπω τη χώρα μου να είναι ¨στην εντατική¨ και μάλιστα διασωληνομένη, περιμένοντας τις δόσεις του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας που την κρατάει ακόμα εν ζωή, βλέπω σιγά σιγά πως υπάρχουν και χειρότερα.

   Αρχικά πίστευα πως τα μαντάτα είναι μόνο για τους λατρεμένους μας γείτονες, Ισπανούς και Ιταλούς… Τελικά όμως όπως φαίνεται η κρίση έχει εξαπλωθεί στον πυρήνα του Ευρώ. Μόνο σκεφτείτε ότι χώρες όπως η Ιταλία και η Ισπανία δανείζονται πλέον με επιτόκια άνω του 7%, που αντιστοιχεί σε κατάσταση χρεοκοπίας, για να δανείζουν στη συνέχεια εμάς μέσω του ταμείου με 3,5%. Εξαίρεση δεν αποτελούν επίσης η Γαλλία, το Βέλγιο και η Αυστρία με ιστορικά ψηλά spreads έναντι των γερμανικών ομολόγων.

   Το άλλο σκέλος έχει να κάνει με τους Έλληνες επενδυτές. Είμαστε η 31η πλουσιότερη χώρα στον κόσμο. Επειδή δεν πληρώνονται οι φόροι δε σημαίνει πως λεφτά δεν υπάρχουν… το θέμα είναι όμως και που πάνε! Σύμφωνα με πηγές, υπάρχει μεγάλη ζήτηση γερμανικών ομολόγων από Έλληνες επενδυτές. Δανείζουν τη Γερμανία με 0,85% και αντίστοιχα η Γερμανία δανείζει εμάς με 3,5%. Καθόλου κακή απόδοση για τους βόρειους εταίρους μας.

   Και αν τελικά αναλογιστούμε όλα εκείνα τα βιομηχανικά και καταναλωτικά προϊόντα που εισάγουμε από τη Γερμανία, τη μη παροχή τεχνογνωσίας για να παράγουμε ανταγωνιστικά καθώς και την έλλειψη επενδύσεων σε παραγωγή, είναι σχεδόν βέβαιο πως εμείς όπως και η περιφέρεια του Ευρώ θα είμαστε οι μακροχρόνια χαμένοι αυτού του παιχνιδιού, άσχετα με το αν φταίμε ή όχι!

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2011

Μια κίνηση ΜΑΤ


   Άκουσα το πρωί τυχαία στο ραδιόφωνο ότι σε κρίσιμες εποχές δεν υπάρχουν δωρεάν πολιτικές κινήσεις. Κάθε τι έχει το τίμημα του… και έχει απόλυτο δίκιο να το λέει αυτό μετά τις τελευταίες εξελίξεις. Η πολιτική σκακιέρα έχει πάρει φωτιά τελευταία, είναι γεγονός!

   Αρχή της χιονοστιβάδας εξελίξεων ήταν η αναγγελία για το δημοψήφισμα. Φιάσκο ή μπλόφα; Μάλλον το δεύτερο μπορώ να αποφανθώ, χωρίς όμως να ξέρουμε τις επιμέρους λεπτομέρειες. Σε μια μπλόφα που κέρδισε προσωρινά την πολιτική συναίνεση για να μοιράσει το πολιτικό βάρος του κουρέματος, δηλαδή τα νέα μέτρα, με αντίτιμο το πολιτικό του μέλλον. Και δεν αναφέρομαι στη θέση του πρωθυπουργού. Ήδη όταν η καρέκλα αρχίζει να τρίζει, κάποιος ή κάποιοι από κάτω τη ροκανίζουν αργά!

   Στον αντίποδα, αυτή η κίνηση ¨κόστισε¨ στις χρηματαγορές περί τα 2 τρις. € σε παγκόσμιο επίπεδο με μαζικές ρευστοποιήσεις μέσα σε 48 ώρες. Το μόνο σίγουρο είναι πως η δημοκρατία πρέπει να είναι πάνω από τις ορέξεις των αγορών. Συμμετέχοντας όμως ως μέλος σε μία νομισματική ένωση και όντας εξαρτώμενος από εταίρους, μια τέτοια κίνηση είναι τελείως παράταιρη.

   Και τελικά η συναίνεση που αποσκοπεί; Μόνο στο να εκταμιευθεί η περίφημη 6η δόση; 2,5 τόνοι μελάνι έχουν κατασπαταληθεί από το καλοκαίρι γράφοντας γι’ αυτή και ακόμα τη περιμένουμε. Μα όχι φυσικά! Προσωπική γνώμη είναι ότι η συναίνεση βασίζεται στο ότι ο κόσμος ξεχνάει, θα περιμένουν να περάσει λίγος καιρός και μετά να γίνουν εκλογές. Και αυτό γιατί τα δυο μεγάλα πολιτικά κόμματα, με ποσοστά 22 και 10% αντίστοιχα, δε θέλουν να πάνε στις κάλπες όταν δε θα προκύψει αυτοδυναμία.

   Η κίνηση στη σκακιέρα με το δημοψήφισμα άνοιξε τον ασκό του Αιόλου. Για πρώτη φορά ακούστηκε ανοιχτά η έξοδος χώρας μέλους από το κοινό νόμισμα. Αν και θα είναι δύσκολο να αποφύγουμε το ΜΑΤ, το σίγουρο είναι πως δε θα είμαστε οι μοναδικοί.

Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011

Επιστολή Ιωάννη Καποδίστρια προς την Δ´ Εθνοσυνέλευση


«…Ελπίζω ότι όσοι εξ´ υμών συμμετάσχουν εις την Κυβέρνησιν θέλουν γνωρίσει μεθ´ εμού ότι εις τας παρούσας περιπτώσεις, όσοι ευρίσκονται εις δημόσια υπουργήματα δεν είναι δυνατόν να λαμβάνουν μισθούς αναλόγως με τον βαθμό του υψηλού υπουργήματός των και με τας εκδουλεύσεις των, αλλ´ ότι οι μισθοί ούτοι πρέπει να αναλογούν ακριβώς με τα χρηματικά μέσα, τα οποία έχει η Κυβέρνησις εις την εξουσίαν της…»

«…εφ´ όσον τα ιδιαίτερα εισοδήματά μου αρκούν διά να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν».

Ιωάννης Καποδίστριας
πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδος, προς την Δ´ Εθνοσυνέλευση

  Από την παραπάνω επιστολή εύκολα μπορούμε να δούμε ότι ακόμα και το 1829, δηλαδή 182 χρόνια πριν, υπήρχαν πολιτικοί με όραμα και αλτρουισμό, δρώντας για το κοινό καλό και το συμφέρον του τόπου. Τελικά ίσως να μην ήταν πολιτικός ο Καποδίστριας, απλά ηγέτης

Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011

Τι παράγει και τι εξάγει η χώρα μας


   Σε συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης σχετικά με τη στρατηγική που πρέπει να ακολουθήσει η Ελλάδα για να βγει από τη κρίση, ανέφερα ότι έχει πλούσιες πλουτοπαραγωγικές πηγές. Ποιες όμως είναι αυτές;

 Μαγνήσιο: Ο µαγνησίτης που εξάγει η χώρα µας, καλύπτει το 46% της συνολικής παραγωγής της Δυτικής Ευρώπης.

 Αλουµίνιο: Εδώ και καιρό η Γαλλία ελάττωσε την παραγωγή της σε αλουµίνιο και η Ελλάδα πλέον είναι πρώτη στην Ευρώπη σε παραγωγή του αλουµινίου, µε χιλιάδες εφαρµογές.

 Βωξίτης: Η Ελλάδα είναι η μεγαλύτερη ßωξιτοπαραγωγός χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο ßωξίτης χρησιµοποιείται και στην κατασκευή αεροσκαφών, ηλεκτρικών συσκευών, μεταλλικών κατασκευών και αλλού.

 Σµηκτίτες: Η Ελλάδα είναι η δεύτερη χώρα στον κόσµο µετά τις Ηνωµένες Πολιτείες στην εξόρυξη σµηκτιτών, οι οποίοι έχουν µεγάλο εύρος εφαρµογών, όπως η διάθεση αποßλήτων, τα φάρµακα, τα καλλυντικά και άλλα.

 Νικέλιο: H Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως µε σηµαντικά κοιτάσµατα νικελίου στο υπέδαφός της. Υπάρχει ένα συγκρότηµα παραγωγής νικελίου, του µεγαλυτέρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά εξάγεται στο εξωτερικό όπως και όλα σχεδόν τα υπόλοιπα όσα εξορύσσονται.

 Ελιές και ελαιόλαδο: Η χώρα μας είναι 3η στην παγκόσµια παραγωγή ελιών κ ελαιολάδου.
 ( 15% της παγκόσµια παραγωγής)

 Κρόκος: Η χώρα μας είναι 3η σε παραγωγή κρόκου. (saffran)

 Σπαράγγια: Η Ελλάδα είναι 5η σε εξαγωγές σπαραγγιών

 Βαμβάκι: Η χώρα μας είναι 7η παγκοσµίως σε εξαγωγές ßαµßακιού (τo 2004 ήµασταν 4η)
 11η σε παραγωγή.

 Τουρισμός: Η Ελλάδα είναι 14η σε αφίξεις τουριστών. 18,2 εκ

 Τυροκομικά: Η χώρα μας είναι 16η σε εξαγωγές τυροκοµικών προϊόντων

 Ναυτιλία. Η χώρα μας κατέχει την 1η θέση της παγκόσµιας ναυτιλίας

   Μήπως ήρθε η ώρα να παράγουμε – εξάγουμε και πετρέλαιο; .... επειδή ισχυρίζονται κάποιοι ότι επιβιώνουμε μόνο χάριν της μεγάλης "ευρωπαϊκής οικογένειας"!

Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2011

What’s the strategy?


   Η χώρα σε αποσύνθεση, οι πολίτες σε πανικό, τα ΜΜΕ να απαγγέλλουν τις προφητείες του Νοστράδαμου… επιτέλους πρέπει να μπει κάπου μία τελεία. Η καταστροφολογία και η αποδοχή του χειρότερου δεν οδήγησε κανένα ποτέ πουθενά. Οπότε, τι πρέπει να γίνει στο εξής;

   Αρχικά πρέπει να επαναπροσδιοριστούμε ως χώρα σε επιχειρηματικό επίπεδο. Πρέπει να πάρουμε απόφαση ότι ο γιγάντιος-σοβιετικός δημόσιος τομέας αποτελεί παρελθόν και να εστιάσουμε στο μέλλον ως κοινωνία. Πως όμως;

   Αρχικά απαξιώνοντας όλους τους πολιτικούς και έπειτα να στραφούμε στον ιδιωτικό τομέα. Δυστυχώς όμως η παροχή υπηρεσιών στην οποία έχουμε καταλήξει να εργαζόμαστε οι περισσότεροι, δεν είναι κάτι που παράγει αξία. Και είναι αυτό το οποίο μας λείπει, η δημιουργία προστιθέμενης αξίας. Αρκεί αυτή η στροφή να γίνει στο δευτερογενή τομέα, δηλαδή μεταποίηση με εξαγωγικό προσανατολισμό. Αυτός είναι ο γρηγορότερος δρόμος να βγούμε από το σημερινό αδιέξοδο.

   Έχοντας πλέον την επανα- βιομηχανοποίηση της χώρας, πρέπει να δούμε τι μπορούμε να παράγουμε καλύτερα ώστε να είμαστε ανταγωνιστικοί. Θα είναι μία πολύ καλή ευκαιρία να εκμεταλλευτούμε τις άπειρες πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας μας. Εδώ λοιπόν, έχουμε 2 επιλογές, αμοιβαία αποκλειόμενες μεταξύ τους εννοείται.

   Η πρώτη είναι να κατασκευάζουμε υψηλής ποιότητας βιομηχανικά ή καταναλωτικά προϊόντα. Και αυτή είναι η δύσκολη περίπτωση. Χρειαζόμαστε πολύ τεχνογνωσία για να παράγουμε ποιοτικά ανώτερα προϊόντα, και είναι κάτι που δύσκολα θα αποκτήσουμε με τις τρέχουσες συνθήκες.

   Η δεύτερη είναι να κατασκευάζουμε μαζικά φθηνά καταναλωτικά προϊόντα δημιουργώντας οικονομίες κλίμακας, έτσι ώστε το κόστος ανά μονάδα να είναι συγκρίσιμο με αυτό των χωρών της Άπω Ανατολής  (Κίνα, Κορέα, Ταιβάν, …). Δυστυχώς για να πετύχουμε αυτό θα πρέπει να μειώσουμε κατακόρυφα το κόστος παραγωγής. Αυτό σημαίνει αρχικά χαμηλότερη φορολογία, της τάξης του 10% για να προσελκύσουμε επενδύσεις. Έπειτα, χαμηλότερους μισθούς, οι οποίοι αποτελούν το 85% του κόστους της κάθε βιομηχανικής μονάδας. Στη συνέχεια, χρειαζόμαστε καλό δίκτυο διανομής το οποίο να μην εξαρτάται από το πετρέλαιο. Αυτό επειδή η μετακύλιση του κόστους στη διανομή αυξάνει κατακόρυφα το κόστος του προϊόντος. Η μόνη εφικτή λύση είναι η δημιουργία μέσων σταθερής τροχιάς, δηλαδή σιδηροδρομικές μεταφορές σε βιομηχανικές ζώνες και λιμάνια.


Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011

First mover advantage

   Η έννοια του πλεονεκτήματος του πρωτοπόρου (first mover advantage or disadvantage) στο στρατηγικό μάνατζμεντ σημαίνει ότι το να μπει κανείς πρώτος σε μια νέα αγορά μπορεί να έχει πολλά πλεονεκτήματα. Πρώτον, η επιχείρηση μπορεί να αποκτήσει σοβαρά τεχνολογικά πλεονεκτήματα και να θέσει τον τόνο στις εξελίξεις του κλάδου. Δεύτερον, μπορεί να είναι πρώτη στην εξασφάλιση πρώτων υλών και διαύλων διανομής που να της δίνουν τεράστια πλεονεκτήματα κόστους. Τρίτον, μπορεί να βελτιώσει και να ανεβάσει το όνομα της και την φήμη της στην αγορά. Τέταρτον, μπορεί να αποκτήσει πιστούς πελάτες για τους οποίους η μεταπήδηση σε κάποιο ανταγωνιστικό προϊόν να μην ούτε εύκολη ούτε φτηνή. Πέμπτον μπορεί να προκαταλάβει μιμητές ή επίδοξους ανταγωνιστές.

   Τώρα, θέλω να αντιπαραβάλω με το παράδειγμα της Ελλάδας στο χώρο της μακροοικονομικής! Αυτό που έγινε στις 26-27 Οκτωβρίου ήταν ακριβώς ένα first mover advantage για τους παρακάτω λόγους.

   Πρώτον, να γίνει κούρεμα σε άλλη υπερχρεωμένη χώρα τύπου Ελλάδας είναι εξαιρετικά απίθανο. Ο λόγος; Η τεράστια ζημιά που θα προκαλέσει στην πιστοληπτική ικανότητα της Ευρώπης, ως σύνολο. Μάλιστα οι Ευρωπαίοι ηγέτες το δήλωσαν κατηγορηματικά πως ήταν η πρώτη και τελευταία φορά που συνέβη κάτι τέτοιο.

   Δεύτερον, οι χώρες οι οποίες προσέφυγαν στο μηχανισμό στήριξης έχουν ήδη δεσμεύσει τα κονδύλια του EFSF, με αποτέλεσμα να είναι πολύ δύσκολο να δοθούν και σε άλλες χώρες,. Πόσο μάλλον αν αυτές έχουν το μέγεθος της Ιταλίας και της Ισπανίας.

   Έπειτα, αυτή η ήπια πλην επώδυνη δημοσιονομική προσαρμογή μας δίνει την ευκαιρία να εξελιχθούμε από κράτος Σοβιετικού μοντέλου σε ένα σύγχρονο δυτικοευρωπαϊκό. Και αυτό οφείλεται στα νομικά κενά τα οποία έχουν οι συνθήκες της ΕΕ. Δεν είμαι σίγουρος να θα υπάρχουν για πολύ ακόμα. Απείθαρχες χώρες στο μέλλον μπορεί να έχουν άλλη αντιμετώπιση.

   Ακόμα περισσότερο, η διαφαινόμενη αποχώρηση της Ιταλίας από το Ευρώ μόνο πλεονεκτήματα μπορεί να δημιουργήσει για εμάς. Ήμασταν η πρώτη χώρα που χρεοκοπήσαμε, ναι! Τα φώτα της δημοσιότητας όμως σιγά σιγά θα φύγουν από πάνω μας ελέω Ιταλίας. Έπειτα, θα αποτελέσουμε στρατηγική οικονομική πολιτική στην ανατολική μεσόγειο ως πλέον η μόνη μεγάλη χώρα εντός Ευρωζώνης.

   Για όλους τους παραπάνω λόγους δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να απελπιζόμαστε ως κοινωνία καταφεύγοντας σε ακραίες καταστάσεις. Δεν είμαστε σε αδιέξοδο, είμαστε σε μία μεγάλη στροφή της ιστορίας μας.

Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2011

Κίνδυνος


   Είναι μέσα στην καθημερινότητα μας σε όλες μας τις δραστηριότητες. Ετυμολογικά, κίνδυνος ο [kínδinos] ορίζεται ως 1. ό,τι απειλεί τη ζωή, την ακεραιότητα ή την ασφάλεια ενός προσώπου ή ενός πράγματος, 2. η πιθανότητα μιας δυσάρεστης έκβασης. Εμείς στη σημερινή ανάλυση  για τους τρέχοντες κινδύνους επενδύσεων θα ασχοληθούμε με το δεύτερο ορισμό.

   Ο συνολικός κίνδυνος ενός χρεογράφου και κατά συνέπεια ενός χαρτοφυλακίου αποτελείται από δυο τμήματα, τον συστηματικό κίνδυνο και τον μη συστηματικό κίνδυνο. Ο μη συστηματικός κίνδυνος μπορεί να εξαλείφει ή τουλάχιστον το μεγαλύτερο μέρος αυτού νε μειωθεί εάν έχουμε ένα χαρτοφυλάκιο με αρκετά χρεόγραφα.

   Ο συστηματικός κίνδυνος οφείλεται σε παράγοντες όπως η φορολογία, ο πληθωρισμός, οι διεθνείς οικονομικές και πολιτικές κρίσεις που επηρεάζουν όλες τις μετοχές. Ο κίνδυνος αυτός δεν μπορεί να εξαλειφθεί και αναφέρεται και σαν κίνδυνος της αγοράς. Όταν σχηματίζεται ένα χαρτοφυλάκιο καλά διαφοροποιημένο ο συστηματικός κίνδυνος μπορεί να μειωθεί.




   Έτσι, βλέπουμε τα τελευταία δυο χρόνια το χρηματιστήριο να ακολουθεί τις πολιτικές εξελίξεις με τον επενδυτικό κίνδυνο ιδιαίτερα αυξημένο! Τελευταία μάλιστα, αυτό το φαινόμενο έχει γίνει εντονότερο. Πως όμως;

   Αρχικά, η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, δηλαδή η χρηματοδότηση τους από το δημόσιο που θα οδηγήσει σε κρατικοποίηση έχει προκαλέσει απώλειες στις τιμές των τραπεζικών μετοχών κατά 80%. Έτσι, οι θεσμικοί επενδυτές προκειμένου να εξισορροπήσουν το χαρτοφυλάκιο τους, πουλάνε και μετοχές άλλων κλάδων του ΧΑΑ που είναι υγιείς.

   Έπειτα, τα πολιτικά παιχνίδια περί δημοψηφίσματος οδήγησαν επίσημα την Ευρώπη να αμφισβητεί αν πρέπει η Ελλάδα να μείνει εντός Ευρώ! Αυτή η αναμονή για το αν θα μείνουμε ή όχι στην Ευρωζώνη είναι και ο πάτος του βαρελιού. Βλέπουμε μετοχές πολύ υποτιμημένες, τόσο σε P/E όσο και σε P/BV, που όμως κανένας ξένος θεσμικός επενδυτής δεν σκέφτεται να επενδύσει πριν ξέρει σίγουρα το κατά πόσο τα χρήματα του θα γίνουν δραχμές.

   Η τελευταία επιδείνωση της πιστοληπτικής ικανότητας της Ιταλίας με προβληματίζει πολύ. Τελικά αν αφήσουμε το δέντρο (Ελλάδα) και κοιτάξουμε λίγο το δάσος από ποιο μακριά (Ευρώπη), βλέπουμε πως όλη η Ευρωπαϊκή περιφέρεια βουλιάζει. Δεν αποκλείεται μάλιστα στο μάλλον να δούμε και άλλα PIIGS (Portugal, Italy, Ireland, Greece)!

   Τελικά το Ευρώ ήταν λάθος σχεδιασμένο από την αρχή. Τώρα απλά βλέπουμε κάποιες πρώτες συνέπειες. Μερικοί πάλι λένε πως είναι αναγκαίο κακό, αφού η κάθε χώρα της Ευρώπης από μόνη της αδυνατεί να πρωταγωνιστήσει σε παγκόσμιο επίπεδο και να ανταγωνιστεί χώρες όπως Κίνα, Ινδία, ΗΠΑ, Ρωσία, Βραζιλία και σε μερικά χρόνια και Τουρκία.

Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011

Βόρειοι και Νότιοι


   Η Ενωμένη Ευρώπη κομμένη στα δυο; Όχι, δεν είναι σενάριο σε κάποια ταινία με happy end, πρόκειται για ένα Χιτσκοκικό θρίλερ που εξελίσσεται στις ζωές μας μέρα με τη μέρα. Από τους εργατικούς, παραγωγικούς και τίμιους Βορειοευρωπαίους στους τεμπέληδες, διεφθαρμένους και ψεύτες του Νότου. Πως και γιατί όμως ακόμα μία φορά υπάρχει τέτοια διάκριση;

   Μπορούμε εύκολα να παρατηρήσουμε το φαινόμενο αυτό και σε μικρότερη κλίμακα, δηλαδή εντός των χωρών. Οι διαφορές αυτές βασίζονται σε στοιχεία εντοπιότητας και κουλτούρας. Τέτοια μπορεί να είναι μια προφορά ή διάλεκτος, ιδιαίτερες συνήθειες που γίνονται τρόπος ζωής κλπ. Ζητήστε πχ σουβλάκι ή τοστ στη Θεσσαλονίκη και θα καταλάβετε.

   Ακόμα χειρότερα, οι διαφορές σε πλούσιες και φτωχές περιοχές που αντί να συγκλίνουν αποκλίνουν, προκαλούν έντονα φαινόμενα αντιζηλίας. Ή και επαγγελματικές ομάδες που δραστηριοποιούνται σε δυο διαφορετικές περιοχές προκαλώντας καθεστώς ανταγωνισμού μεταξύ τους. Πόσο μάλλον η άνιση χρηματοδότηση ανάμεσα σε διαφορετικά γεωγραφικά διαμερίσματα μίας χώρας. 

   Το αποτέλεσμα μπορείτε να το δείτε σε διάφορες κοινωνικές εκδηλώσεις, όπου έρχονται σε αντιπαράθεση… δείτε τι γίνεται σε ποδοσφαιρικούς αγώνες κάθε σαββατοκύριακο! Ίσως και μία επίσκεψη στο άλλο άκρο της χώρας να σας πείσει.

   Και νομίζετε πως γίνεται μόνο στην Ελλάδα μεταξύ Αθήνας και Θεσσαλονίκης; Στην Ιταλία υπάρχει ο ανεπτυγμένος βιομηχανικός βορράς και ο υποανάπτυκτος νότος, όμηρος της μαφίας. Στη Γερμανία πάλι, μετά την ένωση δυτικής και ανατολικής, σύγκλιση στο θέμα κατανομής της εξουσίας άργησε πολύ να έρθει. Να πούμε για Ισπανία; 4 διαφορετικές φυλές υπό το ίδιο στέμμα; Πολύ εκρηκτική συνταγή.

   Οπότε ήταν αναμενόμενο να γίνει κάτι τέτοιο και στην ΕΕ γενικότερα. Η κρίση χρέους ήρθε για να το σφραγίσει δημιουργώντας μία διαφορά ικανή για εύκολη ομαδοποίηση μαζικά τόσο από τον κόσμο όσο και από τα ΜΜΕ. Γιατί τελικά εκτός από το κοινό μας νόμισμα, δε φαίνεται να έχουμε κάτι άλλο κοινό. Η παγκοσμιοποίηση έχει ακόμα πολύ δρόμο μπροστά της…

Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011

Θα σταματήσει η οικονομική δραστηριότητα αν βγει η Ελλάδα από το ευρώ


Financial Times: "Θα σταματήσει η οικονομική δραστηριότητα αν βγει η Ελλάδα από το ευρώ"



   Αναδημοσιεύω το άρθρο του Robert Jenkins με τις "ανατριχιαστικές" λεπτομέρειες για τα βήματα που θα ακολουθήσει η Ελλάδα, αν επιστρέψει στις δραχμές και εξέλθει από την Ευρωζώνη με τελευταίο και πιο τρομακτικό, το συνολικό τερματισμό της οικονομικής δραστηριότητας εντός και εκτός Ευρώπης! Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ότι παρά το γεγονός πως πολλοί Ευρωπαίοι δε νοιάζονται πλέον αν εξέλθει η χώρα μας από τη ζώνη του ευρώ, οι αντίστοιχες κυβερνήσεις τους θεωρούν το ζήτημα ζωτικής σημασίας.

   Στη συνέχεια εξηγεί τους λόγους που συμβαίνει αυτό, αναλύοντας ένα υποθετικό σενάριο επιστροφή της Ελλάδας στην δραχμή σε έξι απλά βήματα.

Βήμα 1ο: Το ελληνικό υπουργικό συμβούλιο αποφασίζει την έξοδο της χώρας από το ευρώ. Το γεγονός αναπαράγεται συνέχεια από τα ελληνικά και ξένα μέσα. Οι πολίτες της Ελλάδας αποσύρουν τις καταθέσεις τους σε ευρώ, προτού μετατραπούν σε δραχμές, τα αποθέματα των τραπεζών λιγοστεύουν, ενώ οι επιχειρήσεις μετατοπίζουν τις τοποθετήσεις τους σε ευρώ στο εξωτερικό. Οι ξένοι δανειστές σε ελληνικές επιχειρήσεις ακυρώνουν τα πιστωτικά όρια. Οι τράπεζες κλείνουν τις "πόρτες" τους.

Βήμα 2ο: Μετά από ένα έκτακτο υπουργικό συμβούλιο, η ελληνική κυβέρνηση ανακοινώνει επίσημα την επιστροφή στη δραχμή. Μηχανισμοί ελέγχου των κεφαλαίων που μετατοπίζονται στο εξωτερικό ενεργοποιούνται ενώ ακόμα και περίπολα στα σύνορα συμβάλλουν στον έλεγχο. Το δημόσιο χρέος επαναπροσδιορίζεται σύμφωνα με το νέο εθνικό νόμισμα. Η αξία της δραχμής "βυθίζεται στα τάρταρα" την ώρα που ο πληθωρισμός εκτοξεύεται στα ύψη.

Βήμα 3ο: Διαφορές δημιουργούνται σχετικά με και με τα ιδιωτικά χρέη, όπως για παράδειγμα η δημιουργία διαφωνίας μεταξύ μιας γερμανικής τράπεζας για το δάνειο που έχει χορηγήσει στη θυγατρική εταιρεία μιας πολυεθνικής επιχείρησης όπως η BMW. Τα δάνεια παραμένουν στο ευρώ ή μετατρέπονται σε δραχμές; Όπως και να έχει, η γερμανική τράπεζα και ο Έλληνας δανειστής θα αντιμετωπίσουν προβλήματα.

Βήμα 4ο: Αρχίζει η μεταδοτικότητα της κρίσης. Οι πολίτες της Πορτογαλίας ανησυχούν μήπως το ίδιο συμβεί και στη χώρα τους. Έτσι οι Πορτογάλοι αρχίζουν να αποσύρουν τις καταθέσεις τους σε ευρώ, από φόβο μήπως σύντομα μετατραπούν σε escudos. Οι επιχειρήσεις στη χώρα μεταφέρουν τα κεφάλαιά τους στο εξωτερικό, οι τράπεζες κλείνουν κοκ...Σύντομα το ίδιο σκηνικό παρατηρείται και στην Ιρλανδία. Οι τράπεζες πλέον δεν συνεργάζονται με τους "περιθωριοποιημένους" της Ευρώπης.

Βήμα 5ο: Σύγχυση προκαλείται και εξαπλώνεται, για την ευρωπαϊκή κρίση των τραπεζών. Η συναλλαγή μεταξύ των τραπεζών τερματίζεται.

Βήμα 6ο: Τερματίζεται και ο δανεισμός των τραπεζών εκτός Ε.Ε. Η οικονομική δραστηριότητα σταματά...

   Τέλος ο συντάκτης καταλήγει πως μια ελληνική χρεοκοπία μέσα στην Ευρωζώνη μπορεί να ελεγχθεί, αντιθέτως μια αντίστοιχη χρεοκοπία εκτός της ζώνης του ευρώ, θα έχει ανεξέλεγκτες συνέπειες.

Η καυτή πατάτα


Τι είναι αυτή η καυτή πατάτα που ακούμε συνέχεια στις ειδήσεις; Ποιος τελικά την κρατάει και για πόσο;
   Στο μυαλό μου έρχεται ένας εύκολος ορισμός. Με τον όρο καυτή πατάτα εννοούμε τις παρελκόμενες δύσκολες αποφάσεις που συνοδεύουν την ¨καρέκλα¨ κάποιου που είναι στην εξουσία ενός (σχεδόν) χρεοκοπημένου κράτους με ταυτόχρονο ρίσκο να χάσει – καταστρέψει το πολιτικό του μέλλον. Ένας φίλος μάλιστα τη χαρακτηρίζει, σίγουρα πετυχημένα, ως απασφαλισμένη χειροβομβίδα έτοιμη να σκάσει η οποία αλλάζει χέρια.

   Για του λόγου το αληθές Παπανδρέου και Βενιζέλος. Ειδικά με τους χειρισμούς των δυο τελευταίων μηνών και με αποκορύφωμα το δημοψήφισμα, δεν άφησαν μέλλον! Το έλλειμμα εμπιστοσύνης τόσο μεταξύ τους, όσο με την ΕΕ και το λαό τους βγάζει εκτός παιχνιδιού. Game over Κύριοι, επόμενος παρακαλώ! Για το λόγο αυτό βλέπετε και τα νέα πρόσωπα που θα βγουν μπροστά στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. να αρχίζουν να κάνουν δειλά δειλά τις πρώτες τους κινήσεις, όπως πχ η επιστολή των τριών, Ραγκούση, Διαμαντοπούλου και Λοβέρδου. Η γνώμη μου είναι πως σε ενδεχόμενες εκλογές εντός του ΠΑ.ΣΟ.Κ. θα επικρατήσει ο τελευταίος.

   Μια κυβέρνηση τώρα, ακόμα και με νέα λαϊκή εντολή, δε θα μπορέσει να κρατήσει μόνη της την καυτή πατάτα για πολύ. Δεν έχουμε βγει από την κρίση, μπορεί να φτάνουμε στον πάτο αλλά η άνοδος από εδώ και πέρα θα είναι Γολγοθάς. Θα χρειαστεί ευρύτερη συναίνεση για να μπορέσουν να ψηφιστούν νέα μέτρα, προφανώς ένα δεύτερο ¨κούρεμα¨, ίσως στο δάνειο του ΔΝΤ αυτή τη φορά. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι θα χρειαστεί μια πιο τεχνοκρατική προσέγγιση.

   Για τους παραπάνω λόγους μπορεί να δούμε ¨στο όνομα της χώρας και του Ευρώ¨ να καθυστερούν οι εκλογές μέχρι τη νεότερη. Θα είναι και το καλύτερο για τα δυο μεγάλα κόμματα. Ρίχνοντας μία ματιά στις στατιστικές, και τα δυο μαζί δε συγκεντρώνουν ούτε το 40% των ψήφων. Μήπως θα πάμε σε μία νέα συνεργασία και μετά τις εκλογές;




Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011

Η χώρα του παρά-


   Είμαστε σίγουρα η χώρα με το πρώτο συνθετικό πάρα- σε κάθε λειτουργία της. Παρακράτος, παραοικονομία, παραπαιδεία, παραπληροφόρηση, παραλία, παραμεθόριος της Ευρώπης είναι μόνο μερικά συνθετικά που μπορώ να σκεφτώ τέτοια ώρα. Όμως, είμαστε και η χώρα του πάρα πέντε. Κυριολεκτικά όμως!

   Στο πάρα πέντε καταφέραμε και τελειώσαμε τα έργα για να οργανώσουμε την ακριβότερη ολυμπιάδα όλων των εποχών το σωτήριο έτος 2004. Στο πάρα πέντε μπήκαμε στην Ευρωζώνη. Τώρα τελευταία αποκτήσαμε και την ιδιότητα του πάρα ένα! Στο πάρα ένα να χρεοκοπήσουμε, στο πάρα ένα να βγούμε από το Ευρώ κοκ. Πραγματικά πιστεύετε ότι δεν είναι συναρπαστικό να ζει κανείς σε αυτή τη χώρα; Για να δούμε μία στατιστική καλύτερα.

   Δημοσιεύτηκε από την Public Issue στην εφημερίδα Καθημερινή στις 25/09/2011 και  στις 07/11/2011. Αφορά τη γνώμη των Ελλήνων για το Ευρώ και τη Δραχμή. Ας δούμε λοιπόν…




   Παρατηρούμε ότι ο κόσμος γενικά ξέρει ποιο είναι το κοινό καλό, το να μείνουμε στην Ευρωζώνη. Παρά το ότι ήταν εκβιαστικό το δημοψήφισμα διακυβεύοντας το μέλλον όλων μας, η γνώμη για το Ευρώ συνεχίζει να είναι θετική.

   Συμπέρασμα είναι ότι ο λαός παραπλανάται, παρασύρεται αλλά γενικά έχει πάντα αγαθές προθέσεις. Ο λαϊκισμός των κομμάτων της αριστεράς, που την επόμενη μέρα της προσπάθειας για κυβέρνηση Εθνικής ενότητας θα κάνουν τα πάντα για να τη διαλύσουν έχουμε ξαναπεί πως δεν είναι πολιτική.

   Κάτι τελευταίο που βλέπω να παίρνει μεγάλες διαστάσεις. Φαίνεται στον κόσμο και ειδικά στους νέους το ρομαντικό το μοντέλο του επαναστάτη, αλλά δυστυχώς ανήκει σε κάποια άλλη εποχή. Πλέον το μόνο που καταφέρνουν είναι να θέτουν τους εαυτούς τους στο περιθώριο. Κρίμα πάντως, η πατρίδα πρέπει να είναι πάνω από τις μικροκομματικές πεποιθήσεις.

Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

Fratelli d’ Italia

   Το πόσο μοιάζουμε με τους γείτονες Ιταλούς είναι κάτι το απίστευτο… κάτι που πρέπει να το ζήσεις για να το πιστέψεις.  Una faccia, una razza ακούς στα πολύβουα στενά της Ρώμης από Ιταλούς κράχτες των εστιατορίων θυμίζοντας σου την Πλάκα της Αθήνας! Τελικά πόσο μοιάζουμε με τη γείτονα χώρα με γνώμονα τις τελευταίες οικονομικοπολιτικές εξελίξεις;

   Αρχικά οι κυβερνήσεις. Είναι γεγονός ότι και στα 2 κράτη όποια κυβέρνηση καταφέρνει να αναρριχηθεί στην εξουσία, τείνει και να ριζώσει και δεν παραιτείται με τίποτα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η χειραγώγηση των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Τόσο ο Σίλβιο Μπελρουσκόνι ιδιοκτήτης της Mediaset Italia, πακέτου media. Αντίστοιχα γίνονται και εδώ, όλοι ξέρουμε πόσο υποστηρίζουν την εκάστοτε κυβέρνηση τα κρατικά κανάλια και ιδιωτικά, ανάλογα με τη χρηματοδότηση πάντα.

   Έπειτα η τεράστια παραοικονομία και στα 2 έθνη. Το μόνο που διαφέρει είναι ο ορισμός. Εδώ θα το ακούσουμε ως δεύτερο συνθετικό του παρά- (παρακράτος, παραπαιδεία, παραπολιτική κλπ), στην Ιταλία απλά με μία λέξη μαφία. Και όλα ξεκινάνε από τη κρατική διαφθορά και συνεχίζονται σε κάθε παρακλάδι, επαγγελματική ομάδα κλπ.

   Το χρέος. Βλέπουμε ότι μετά από εμάς, η Ιταλία έγινε ο επόμενος κερδοσκοπικός στόχος των αγορών. Μπορεί το χρέος της να φτάνει κοντά στο 110% του ΑΕΠ της, αλλά μιλάμε για ένα ποσό 1,9 τρις Ευρώ σε απόλυτα νούμερα. Με την ανταγωνιστικότητα της να έχει πέσει πολύ, εδώ και καιρό δανείζεται από τις αγορές πολύ ακριβότερα από πριν. Στην τελευταία δημοπρασία ομολόγων, το επιτόκιο πέρασε το 6%, κάτι που τρομάζει το μέλλον του Ευρώ. Δείτε και τα spreads των ομολόγων που κάνουν άλματα.



   Δε θυμίζει κάτι από Ελλάδα το παραπάνω σχήμα; Το σωτήριο έτος 2009 λίγο πριν τη νέα ΔΝΤ εποχή. Σήμερα διαψεύδουν περί βοήθειας από το ΔΝΤ, θυμάστε την ανάρτηση με το πολιτικό μάρκετινγκ που λέγαμε; Κάθε ανακοίνωση αρχικά πάντα διαψεύδεται.

   Τέλος, μου έκανε πραγματικά εντύπωση η δήλωση του Καζανόβα Μπελρουσκόνι σχετικά με το ΔΝΤ ότι:

 Τα εστιατόρια και τα θέρετρα είναι γεμάτα, η οικονομία της Ιταλίας είναι πιο ισχυρή από εκείνες της Γαλλίας και της Μ. Βρετανίας.

Προσωπικά, μου ακούγεται κάπως σαν ¨λεφτά υπάρχουν¨… εσάς;

Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2011

Ένα μεσημέρι στης Ακρόπολης τα μέρη


ΤΜΗΜΑ Α': Μορφή του πολιτεύματος
Άρθρο 1
1.       Το πολίτευμα της Ελλάδας είναι Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία.
2.       Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία.
3.       Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα.

   Όπως θα έχετε καταλάβει, οι παραπάνω αράδες αναφέρονται στην αρχή του Συντάγματος της Ελλάδας. Μίας χώρας που ανήκει στους πολίτες της. Είναι όμως πάντα έτσι; Ή σχεδόν έτσι;

Στην τελετή παράδοσης  της προεδρίας το 2005, η αποχωρούσα πρόεδρος, κ. Ψαρούδα Μπενάκη, τονίζει: «τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιοριστούν», «Τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη θα υποστούν μεταβολές, καθώς θα μπορούν να προστατεύονται αλλά και να παραβιάζονται, από αρχές και εξουσίες πέραν των γνωστών και καθιερωμένων»,  «Η δημοκρατία θα συναντήσει προκλήσεις και θα δοκιμαστεί από ενδεχόμενες νέες μορφές διακυβέρνησης».

Έκτοτε η κ. Μπενάκη εξαφανίστηκε από το πολιτικό προσκήνιο, ενώ τη δήλωσή της δεν καταδέχτηκε να σχολιάσει κανένας… Ενδιαφέρον. Για να δούμε τι είχε δηλώσει και ο Γιώργος Παπανδρέου…






   Σίγουρα θα παρατηρήσατε πόσες φορές αναφέρθηκε περί παγκόσμιας διακυβέρνησης… Αισθάνομαι όπως ακριβώς και στην τράπεζα κάθε φορά που κάνω αίτηση για δάνειο ή επενδυτικό προϊόν. Υπογράφεις άπειρες σελίδες με ψιλά γράμματα, συνήθως στα γρήγορα, με την υπάλληλο να σε καθησυχάζει ότι όλα είναι καλά ενώ σε λούζει κρύος ιδρώτας από ανασφάλεια για το τι κάνεις.

   Τελικά μήπως οι παραπάνω δηλώσεις αποτελούν τα ψιλά γράμματα; Λέτε η ¨παγκόσμια¨ πλέον κρίση να είναι ευκαιρία για σύγκλιση και εφαρμογή νέων μορφών διακυβέρνησης; Τελικά δεν τα φάγαμε μάζι; Τα συμπεράσματα δικά σας.

Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2011

Η ΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΓΑΪΔΑΡΩΝ

Μια μέρα εμφανίστηκε σε ένα χωριό ένας άνδρας με γραβάτα. Ανέβηκε σε ένα παγκάκι και φώναξε σε όλο τον τοπικό πληθυσμό ότι θα αγόραζε όλα τα γαϊδούρια που θα του πήγαιναν, έναντι 1.000 ¤ και μάλιστα μετρητά. Οι ντόπιοι το βρήκαν λίγο περίεργο, αλλά η τιμή ήταν πολύ καλή και όσοι προχώρησαν στην πώληση γύρισαν σπίτι με το τσαντάκι γεμάτο και το χαμόγελο στα χείλη. Ο άνδρας με τη γραβάτα επέστρεψε την επόμενη μέρα και πρόσφερε 1.500 ¤ για κάθε απούλητο γάιδαρο, κι έτσι οι περισσότεροι κάτοικοι πούλησαν τα ζώα τους. Τις επόμενες ημέρες προσέφερε 3.000 ¤ για όσα ελάχιστα ζώα ήταν ακόμα απούλητα με αποτέλεσμα και οι τελευταίοι αμετανόητοι να πουλήσουν τα γαϊδούρια τους. Μετά συνειδητοποίησε ότι στο χωριό δεν έμεινε πια ούτε ένας γάιδαρος και ανακοίνωσε σε όλους ότι θα επέστρεφε μετά από μια εβδομάδα για να αγοράσει οποιοδήποτε γάιδαρο έβρισκε έναντι 5.000 ¤ !! Και αποχώρησε.

Την επόμενη μέρα ανέθεσε στον συνέταιρό του το κοπάδι των γαϊδάρων που είχε αγοράσει και τον έστειλε στο ίδιο χωριό με εντολή να τα πουλήσει όλα στην τιμή των 4.000 ¤ το ένα. Οι κάτοικοι βλέποντας την δυνατότητα να κερδίσουν 1.000 ¤ την επόμενη εβδομάδα, αγόρασαν ξανά τα ζώα τους 4 φορές πιο ακριβά από ότι τα είχανε πουλήσει, και για να το κάνουν αυτό, αναγκάστηκαν να ζητήσουν δάνειο από την τοπική τράπεζα. Όπως φαντάζεστε, μετά την συναλλαγή οι δύο επιχειρηματίες έφυγαν διακοπές σε έναν φορολογικό παράδεισο της Καραϊβικής, ενώ οι κάτοικοι του χωριού βρέθηκαν υπερχρεωμένοι, απογοητευμένοι, και με τα γαϊδούρια στην κατοχή τους που δεν άξιζαν πλέον τίποτα. Φυσικά οι αγρότες προσπάθησαν να πουλήσουν τα ζώα για να καλύψουν τα χρέη. Μάταια. Η αξία τους είχε πατώσει. Η τράπεζα λοιπόν κατάσχεσε τα γαϊδούρια και εν συνεχεία τα νοίκιασε στους πρώην ιδιοκτήτες τους. Ο τραπεζίτης όμως πήγε στον δήμαρχο του χωριού και του εξήγησε ότι εάν δεν ανακτούσε τα κεφάλαια που είχε δανείσει θα κατέρρεε και αυτός, και κατά συνέπεια θα ζητούσε αμέσως το κλείσιμο της ανοικτής πίστωσης που είχε με τον δήμο. Πανικόβλητος ο δήμαρχος και για να αποφύγει την καταστροφή, αντί να δώσει λεφτά στους κατοίκους του χωριού για να καλύψουν τα χρέη τους, έδωσε λεφτά στον τραπεζίτη, ο οποίος παρεμπιπτόντως ήταν κουμπάρος του δημοτικού συμβούλου.

Δυστυχώς όμως ο τραπεζίτης αφού ανέκτησε το κεφάλαιό του, δεν έσβησε το χρέος των κατοίκων, και ούτε το χρέος του δήμου, ο οποίος φυσικά βρέθηκε ένα βήμα πριν την πτώχευση. Βλέποντας τα χρέη να πολλαπλασιάζονται και στριμωγμένος από τα επιτόκια, ο δήμαρχος ζήτησε βοήθεια από τους γειτονικούς δήμους. Αυτοί όμως του έδωσαν αρνητική απάντηση, γιατί όπως του είπαν είχαν υποστεί την ίδια ζημιά με τους δικούς τους γαιδάρους!!... Ο τραπεζίτης τότε έδωσε στον δήμαρχο την «ανιδιοτελή» συμβουλή και οδηγία να μειώσει τα έξοδα του δήμου: λιγότερα λεφτά για τα σχολεία, για το νοσοκομείο του χωριού, για την δημοτική αστυνομία, κατάργηση των κοινωνικών προγραμμάτων, της έρευνας, μείωση της χρηματοδότησης για καινούρια έργα υποδομών. Αυξήθηκε η ηλικία συνταξιοδότησης, απολύθηκαν οι περισσότεροι υπάλληλοι του δημαρχείου, έπεσαν οι μισθοί και αυξήθηκαν οι φόροι. Ήταν έλεγε αναπόφευκτο, αλλά υποσχόταν με αυτές τις διαρθρωτικές αλλαγές «να βάλει τάξη στη λειτουργία του δημοσίου, να βάλει τέλος στις σπατάλες» και να ηθικοποιήσει το εμπόριο των γαϊδάρων.

Η ιστορία άρχισε να γίνεται ενδιαφέρουσα όταν μαθεύτηκε πως οι δυο επιχειρηματίες και ο τραπεζίτης είναι ξαδέρφια και μένουν μαζί σε ένα νησί κοντά στις Μπαχάμες, το οποίο και αγόρασαν με τον ιδρώτα τους. Ονομάζονται οικογένεια Χρηματοπιστωτικών Αγορών, και με μεγάλη γενναιότητα προσφέρθηκαν να χρηματοδοτήσουν την εκλογική εκστρατεία των δημάρχων των χωριών της περιοχής. Σε κάθε περίπτωση η ιστορία δεν έχει τελειώσει γιατί κανείς δεν γνωρίζει τι έκαναν μετά οι αγρότες. Εσύ τι θα έκανες στην θέση τους? Τι θα κάνεις εσύ? Εσύ !


(Η μετάφραση είναι από το ιταλικό κείμενο που ήταν μετάφραση του γαλικού και πάει λέγοντας σε όλες τις γλώσσες γιατί ως γνωστό στην ιστορία αυτή εμπλέκονται επιχειρηματίες, τραπεζίτες, δημοτικές αρχές και φουκαράδες χωρικοί όλου του κόσμου καθώς όλος ο πλανήτης υπόκειται πλεον στους «κανόνες της αγοράς» των γαιδάρων.)


Που ανήκουμε τελικά?



   Και όμως, πάνε τριάντα χρόνια από τότε που ειπώθηκε το περιβόητο ¨ανήκομεν εις την δύσιν¨… μία νέα εποχή φαινότανε να ανοίγει για την Ελλάδα! Κάθε Έλληνας τότε φανταζότανε τον εαυτό του ισότιμο με τον Δανό, το Γερμανό και τον Άγγλο σε μία πλούσια πολιτεία, όπου όλα θα ήταν εύκολα και το στοίχημα της ζωής είχε κερδηθεί. Όνειρα ρομαντικά αλλά και απατηλά…

   Σύμφωνα με την ελληνική Αριστερά, ανήκουμε στην Ανατολή! Χαρακτηριστικά συνθήματα ¨Έξω από την Ευρωζώνη, Ευρωπαϊκή ένωση και ΝΑΤΟ¨, ¨ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο¨ και άλλα πολλά. Μία πολιτική χωρίς πολιτική. Θέλουν μία Ελλάδα αποκομμένη από τα ευρωπαϊκά κέντρα αποφάσεων και εξελίξεων με μία Τουρκία δίπλα της να γιγαντώνεται με διττό ρόλο, ισλαμικό ηγέτη του αραβικού κόσμου και ταυτόχρονα με Ευρωπαϊκό ορίζοντα. Αχ και να ήξεραν που αρμενίζουν…

   Γεωγραφικά (και μόνο ευτυχώς) ανήκουμε στη ¨φτωχή¨ Βαλκανική χερσόνησο, κάπου στα νοτιοανατολικά της Ευρώπης. Μία χερσόνησο με δεκάδες κράτη, περισσότερα από κάθε άλλη, πιόνια στη σκακιέρα μεταξύ ανατολής και δύσης, με μισθούς των 150 Ευρώ και άθλιων συνθηκών ζωής. Κράτη που ζουν δυστυχώς για μία βραδιά στη Eurovision.  

   Η αλήθεια είναι πως ταλαντευόμαστε μεταξύ ανατολής και δύσης! Έχουμε δει και αντίστοιχες πολιτικές. Ο Καραμανλής προσπάθησε να προσεγγίσει την ανατολή με διάφορα έργα, όπως ο αγωγός φυσικού αερίου Μπουργκάζ Αλεξανδρούπολη, το ΟΧΙ της ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ καθώς και η πώληση μέρος του ΟΛΠ στην εταιρία COSCO από τη Κίνα. Μετά τις εκλογές, βλέπουμε τον διάδοχο του, τον Παπανδρέου, να ακυρώνει το project με τον αγωγό και να μη χρηματοδοτεί το έλλειμμα από την Κίνα, παρόλο που υπήρχε προσφορά, λόγω απαίτησης των δυτικών πιστωτών.

   Αυτή η αμφιταλάντευση μας έβαλε και στο στόχαστρο των αγορών. Τι είναι όμως οι αγορές; Μήπως οι επενδυτές σε παγκόσμιο επίπεδο; Μάλλον κάποιοι κύριοι ευφυέστατοι από το Greenwich του Connecticut των Ηνωμένων Πολιτειών, οι οποίοι ξεκινώντας με κεφάλαια 500 εκατομμύρια Δολάρια στις αρχές του 2000 έχει πλέον φτάσει πάνω από 1 τρις κερδοσκοπώντας σε βάρος αδύναμων χωρών, βλέπετε Ουγγαρία, Ρουμανία, εμάς, την Ιταλία αυτές τις μέρες.

   Τελικά και έχοντας αναλύσει όλα τα παραπάνω, πλέον και με τη βούλα ανήκουμε στη Δύση… Όχι όμως γιατί όλα θα ξεπουληθούν στους δυτικούς πιστωτές μας. Γιατί η Ελλάδα έχει δώσει τα φώτα του πολιτισμού στη Δύση, δεν είναι ένα μέλος του δυτικού κόσμου αλλά η αρχή του. Μη ξεχνάτε επίσης πως άλλο West και άλλο Far West!

Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2011

Στοπ στο έλλειμμα εμπιστοσύνης

   Τους τελευταίους μήνες η Ελλάδα έχει γίνει παγκόσμιο πρώτο θέμα. Ένα πρώτο θέμα με τη διαφορά του ότι είναι αρνητικό για εμάς, το οποίο μοιάζει με παγόβουνο και θα πάρει χρόνια για να λιώσει.

   Σε τι να πρωτοαναφερθώ; Τα μεγαλύτερα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα του κόσμου ασχολούνται μαζί μας. Σε περίπτωση που δεν το έχετε παρατηρήσει, δείτε μόνο μερικά εξώφυλλα του ξένου τύπου… στον ηλεκτρονικό δεν αναφέρομαι καν!






   Παρόλο που μπορεί να μη ξέρουμε τι γράφει, νομίζω πως είναι προφανές! Και το σημερινό σχόλιο είναι: Η κρίση θα περάσει, το χρέος θα μειωθεί κάποτε, μπορεί μάλιστα να μείνουμε και στο Ευρώ! Αυτό το έλλειμμα εμπιστοσύνης που έχει δημιουργηθεί ανάμεσα σε μας και στους Ευρωπαίους εταίρους μας πως θα ξεπεραστεί; ποιος θα το αναπληρώσει; Πως θα κάνουμε πάλι τις επενδύσεις να βάλουν πλώρη για την Ελλάδα;

   Το σημερινό υπάρχον πολιτικό σύστημα είναι απλά τελειωμένο. Και με τρομάζει ιδιαίτερα το αποτέλεσμα των εκλογών. Το καλό είναι πως απαλλαγήκαμε μεν από το ΠΑ.ΣΟ.Κ., και μάλλον οριστικά, αλλά τώρα τι; Η Νέα Δημοκρατία πάλι; Αντιγράφω link από capital.gr τι δήλωσε ο Νουριέλ Ρουμπινί για τη Νέα Δημοκρατία:

Ακόμη, αίσθηση προκαλούν τα γραφόμενα του οικονομολόγου στο λογαριασμό του στο twitter, όπου δηλώνει χαρακτηριστικά πως "η διεφθαρμένη (Nέα Δημοκρατία) που διόγκωσε το δημοσιονομικό έλλειμμα στο 15% του ΑΕΠ και ξεδιάντροπα είπε ψέματα γι’ αυτό , τώρα θέλει να αναλάβει και πάλι την διακυβέρνηση της Ελλάδας".

"Η ελληνική αλεπού μετά την εισβολή της στο κοτέτσι υποστηρίζει τώρα ότι θέλει πάλι να αναλάβει τη φύλαξη του. Η αξιοπιστία τους είναι πιο βρώμικη από τη λάσπη", πρόσθεσε.

   Εμπρός λοιπόν για εκλογές. Η εκλογολαγνεία είναι πολιτιστικό κεκτημένο του Νεοέλληνα! Δώσε του κάλπη να σου εκλέγει ηγέτες όλη μέρα! Γιατί ως λαός ποτέ δε μπορούμε να είμαστε ενωμένοι… όταν όμως τα καταφέρνουμε να είμαστε, είναι ώρα για θαύματα!

Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2011

Ναι ή Όχι


   Αναμφισβήτητα οι δυο πιο διαδεδομένες λέξεις τις τελευταίες μέρες. Τι θέση έχουν όμως στη διαμόρφωση της πολιτικής του τόπου μας; Πολιτική δεν είναι να λες πάντα ναι σε οτιδήποτε. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ελληνική κυβέρνηση απέναντι στους ευρωπαίους εταίρους – τρόικα. Επίσης πολιτική δεν είναι να λες πάντα και όχι. Ακόμα πιο λαμπρό παράδειγμα η ελληνική Αριστερά. Παντελής άρνηση, όχι σε Ευρώπη, ΝΑΤΟ, ΔΝΤ κλπ.

   Ο νοήμων πολιτικός με γνώμονα το κοινό συμφέρον, εναλλάσσεται ή ακόμα καλύτερα ελίσσεται ανάμεσα στο ναι και στο όχι έχοντας όμως και ένα πλάνο για το που πάει αυτή η χώρα στο μέλλον.

   Να αναλύσουμε λοιπόν ποιος έχει πλάνο, ένα πλάνο σωτηρίας στη δική μας περίπτωση! Ξεκινώντας μάλιστα από αριστερά προς τα δεξιά! Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα; Βαρβαρότητα δαγκωτό. Το σοβιετικό – σοσιαλιστικό μοντέλο που ονειρεύονται τα αριστερά κόμματα είναι αυτό που εν μέρει μας έχει φτάσει στη σημερινή κατάντια εφαρμοζόμενο κατά το ήμισυ από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και σε μια σύγχρονη κοινωνία ΔΕΝ είναι εφαρμόσιμο ή με απλά ελληνικά ουτοπία. Εδώ ακόμα και η Ρωσία έχει γίνει πιο καπιταλιστική και από τις Ηνωμένες Πολιτείες και αυτοί ακόμα ονειρεύονται τη κόκκινη πλατεία. Απλά μετρήστε πόσα ΟΧΙ μπορείτε να δείτε σε μία ανακοίνωση του γραφείου τύπου τους, παντελής άρνηση.

   Στην απέναντι όχθη ούτε η ¨δεξιά¨ έχει δείξει κάτι. Και επειδή η λέξη δεξιά είναι ταμπού από μόνη της, εννοώ όλα τα πολιτικά κόμματα του μεσαίου χώρου… Οι πολιτικές τους είναι ευθυγραμμισμένες με τις ξένες ηγεσίες στις οποίες είναι προσκείμενοι ο καθένας. Το αποτέλεσμα είναι να μην έχουμε μία δική μας στρατηγική. Ξέρετε τι έλεγε κάποιος σοφός; Όποιος δεν έχει δική του στρατηγική γίνεται μέρος της στρατηγικής των άλλων.

   Για να έχουμε ανάπτυξη, δηλαδή να έρθουν επενδύσεις αρχικά πρέπει να έχουμε σταθερές οικονομικοπολιτικές συνθήκες στο εσωτερικό. Αυτό σημαίνει σταθερό και αξιόπιστο πολιτικό σύστημα, εφαρμόσιμο φορολογικό σύστημα και μειωμένη γραφειοκρατία. Ξέρετε ότι έχουμε ψηφίσει ως χώρα 11 φορολογικούς νόμους μέσα σε 1,5 χρόνο; Ήρθε λοιπόν ο καιρός να σοβαρευτούμε… ακόμα και μισό βήμα πριν το γκρεμό!

Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2011

EDI: Μια νέα ευκαιρία για την Ελλάδα;


   Όλοι έχουμε παρατηρήσει που έχει φτάσει η χώρα με τη μέθοδο του κόψε κόψε… κάτι από μισθούς, κάτι από συντάξεις, κοκ. Επίσης, είναι προφανές πως έχει επικρατήσει το management του παρονομαστή, δηλαδή να κόβουμε τις δαπάνες αντί να αυξάνουμε τα έσοδα. Αν είναι τελικά να πορευτούμε έτσι, ας το κάνουμε και σωστά! Πως όμως μπορεί να γίνει αυτό στην πράξη;

   Μία αποτελεσματική λύση λέγεται EDI (Electronic Data Interchange) και εφαρμόζεται ήδη στις Ηνωμένες Πολιτείες. Πιο συγκεκριμένα, η ηλεκτρονική ανταλλαγή δεδομένων θα βοηθήσει στον τομέα του εμπορίου μέσω της έκδοσης ηλεκτρονικών παραστατικών (δελτία αποστολής, τιμολόγια, κλπ) καθώς και στη διεξαγωγή δημοπρασιών για προμήθειες του Δημοσίου.

   Σε τι θα ωφελούσαν οι ηλεκτρονικές δημοπρασίες; Σε πάρα πολλά αρκεί να γίνονται μαζικά για προμήθειες. Σκοπός είναι να επιτευχθούν οικονομίες κλίμακας, δηλαδή ο μεγάλος αριθμός παραγγελίας να μειώσει το κόστος ανά μονάδα και σε συνδυασμό με την απουσία μεσαζόντων οι οποίοι όπως έχει αποδειχθεί δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους.

   Σε γενικές γραμμές στο Δημόσιο τομέα οι προμήθειες αποτελούν αγκάθι, και μάλιστα ένα αγκάθι που κοστίζει χρυσό στην τσέπη του Έλληνα φορολογούμενο που βλέπει να κατασπαταλάται ο φόρος που δίνει. Λίγο η αδιαφορία των ανωτέρων, λίγο το φαγοπότι των άμεσα εμπλεκομένων έχουν φτάσει τις προμήθειες στη σημερινή τραγική κατάσταση.

   Φανταστείτε για παράδειγμα τα δημόσια νοσοκομεία να μπορούν με συνεννόηση και ανάλογα με τις ελλείψεις τους να βάλουν μία μαζική παραγγελία για ιατρικό εξοπλισμό που χρειάζονται μέσω ηλεκτρονικής δημοπρασίας. Με διαφάνεια και  αμεροληψία. Όπως επίσης τα υπουργεία και οι διάφοροι οργανισμοί, οι οποίοι έχουν υπέρογκα έξοδα σε αναλώσιμα.

   Έχοντας εφαρμοστεί εδώ και μια δεκαετία στην Αμερική, πιστεύω είναι καιρός και αυτή η μικρή βαλκανική χώρα να κάνει επιτέλους ένα βήμα μπρος. Ας είναι αυτό μία αρχή!

Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2011

Πολιτικό Πόκερ


   Καμία φορά η πολιτική μοιάζει με πόκερ… ή ακόμα γενικότερα με τζόγο θα έλεγα. Νομίζεις πως έχεις έναν άσσο στο μανίκι και τον ρίχνεις στο τραπέζι με τη σκέψη όλα ή τίποτα. Επίσης είναι γεγονός πως το καζίνο πάντα κερδίζει, άσχετα αν κερδίζεις ή χάνεις.

   Στην περίπτωση μας, ο παίκτης – τζογαδόρος είναι ο πρωθυπουργός και  το καζίνο είναι οι αγορές, επίσης κερδοσκοπικές και επικίνδυνες για την κοινωνία όσο και το καζίνο για τους πελάτες του.

   Έτσι και το δημοψήφισμα ήταν ο τελευταίος άσσος στο μανίκι του πρωθυπουργού, τουλάχιστον ένας άσσος που νόμιζε πως είχε αλλά τελικά αποδεικνύεται καμένο χαρτί. Αποτέλεσμα, μία ματιά στις αγορές θα σας πείσει και με το παραπάνω. Αντί να ευχαριστούμε την Ευρώπη για τη διαπραγμάτευση εκ μέρους μας και το ¨κούρεμα¨ κατά 50% που μας σώνει έστω και προσωρινά από ένα πιστωτικό γεγονός, ερχόμαστε σε δριμύτερη θέση απ’ ότι την Πέμπτη. Γιατί όμως αυτή η τάση αυτοκαταστροφής;

   Θα έχετε ήδη ενημερωθεί πως το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έχει προχωρήσει σε στάση πληρωμών. Η χρηματοδότηση των κομμάτων κατά κύριο λόγο γίνεται μέσω του προϋπολογισμού, με επιδότηση 10 Ευρώ ανά ψήφο (αντί 0,70 Ευρώ στη φτωχή Γερμανία). Αν αυτή τη στιγμή γίνουν εκλογές, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. βρίσκεται σε ιστορικά χαμηλά ποσοστά, γύρω στο 15% ή και ακόμα λιγότερο ανάλογα με την ποσόστωση. Αυτό σημαίνει πως ίσως αν γίνουν τώρα εκλογές να μην υπάρχει επόμενη μέρα για το κόμμα, με απλά λόγια να χρεοκοπήσει.

   Σε καμία περίπτωση όμως δεν θα πρέπει η ευρωπαϊκή πορεία της Ελλάδας να παίζεται κορόνα γράμματα στο βωμό κανενός πολιτικού συμφέροντος. Και κάτι τέτοιο να γινότανε, όπως στην Ισλανδία για παράδειγμα, είναι πλέον πολύ αργά. Θα έπρεπε να είχε γίνει το Μάιο του 2010…

   Επίσης, πιστεύω πως και με τις εκλογές δύσκολα θα αλλάξει κάτι. Όχι γιατί τα πράγματα ήδη έχουν πάρει το δρόμο τους, αλλά επειδή το παιχνίδι παίζεται χωρίς εμάς εδώ και πολύ καιρό από τη στιγμή που ο λογαριασμός πλέον έρχεται και σε άλλους εκτός από εμάς.

   Τόσο μεγάλη μανία για εκλογές; Για τη δόξα; Από την ιστορία δεν έχουμε μάθει τίποτα; Ακόμα και την τελευταία στιγμή τέτοια κόντρα για το λίγο μέλι που έχει μείνει μέσα στο βάζο; Να τα περιμένετε όλα από εδώ και πέρα συμπολίτες…

Εκπαίδευση και ανάπτυξη

   Κατά γενική ομολογία εκπαίδευση και ανάπτυξη πάνε χέρι χέρι και ο ένας συντελεί στην ανάπτυξη του άλλου. Η ανάπτυξη στη συνέχεια είναι αυτή που δίνει ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα στην κοινωνία, δημιουργεί θέσεις εργασίας για να έρθει τέλος η πολυπόθητη ευημερία.

   Κοιτώντας στατιστικά στην ιστοσελίδα της eurostat (link), έμεινα να παρατηρώ αρκετή ώρα τρία γραφήματα. Δείτε τα


Όπως βλέπουμε, η αποδοτικότητα των εργαζομένων στη χώρα μας δεν διαφέρει πολύ από αυτή των χωρών που ευημερούν και έχουν πλεονάσματα, παρατηρείστε πχ τη Γερμανία! Οπότε άδικα έχουμε ονομαστεί οι τεμπέληδες της Ευρώπης! Σίγουρα κάτι άλλο φταίει!


   Έπειτα παρατηρούμε τα έξοδα επένδυσης στην εκπαίδευση στο ποσοστό του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος (ΑΕΠ). Παρατηρήστε ότι σχεδόν όλες οι χώρες με μεγάλο χρέος, οι λεγόμενες και PIIGS (Portugal, Italy, Ireland, Greece, Spain) είναι στις τελευταίες θέσεις της επένδυσης αυτής. Είναι δυνατόν για να αντιμετωπιστεί μια κρίση χρέους να μειώνεται ο προϋπολογισμός για την παιδεία; Και όμως, το αποτέλεσμα φαίνεται στο τρίτο και τελευταίο γράφημα παρακάτω, δείτε…


   Βλέπουμε ένα δείκτη ευρεσιτεχνίας ανά εκατομμύριο κατοίκους. Εδώ παρατηρούμε πως όχι μόνο δεν υπάρχει σύγκλιση μεταξύ ευρωπαϊκού βορρά και νότου, αλλά υστερούμε και από τις χώρες της μεσογείου που είναι σε αντίστοιχη κατάσταση με εμάς.

   Η έρευνα και ανάπτυξη μέσω της δια βίου εκπαίδευσης είναι ένα μεγάλο και ανηφορικό μονοπάτι το οποίο είναι σε θέση να μας βγάλει από το σημερινό αδιέξοδο. Είναι στο χέρι του καθενός να ασχοληθεί με αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα για να έχουμε μέλλον.