Τετάρτη 23 Μαΐου 2012

Όσοι γινούν πρωθυπουργοί




Όσοι γινούν πρωθυπουργοί
όλοι τους θα πεθάνουν
τους κυνηγάει ο λαός
απ' τα καλά που κάνουν

Βάζω υποψηφιότητα
πρωθυπουργός να γίνω
να κάθομαι τεμπέλικα
να τρώω και να πίνω

Και ν' ανεβαίνω στη Βουλή
εγώ να τους διατάζω
να τους πατώ τον αργιλέ
και να τους μαστουριάζω

Μουσική: Μάρκος Βαμβακάρης
Στίχοι: Μάρκος Βαμβακάρης

Αθάνατοι στίχοι... 1936 Μάρκος Βαμβακάρης, κάπου στα σοκάκια του Πειραιά. Σε μία εποχή ειρωνικά όμοια με τη δική μας. Πολιτικό μπάχαλο, ο Ιωάννης Μεταξάς στο τιμόνι, μία στάση πληρωμών, μία αθέτηση υποχρέωσης προς τους (από) τότε δανειστές μας.

"Το 1936, η Ελλάδα του Ιωάννη Μεταξά, αρνήθηκε να συνεχίσει την εξυπηρέτηση του δανείου που είχε συνάψει με τη βελγική τράπεζα Societe Commerciale de Belgique.

Η κυβέρνηση του Βελγίου προσέφυγε στο Διεθνές Δικαστήριο του Διεθνούς δικαίου, που είχε ιδρύσει η Κοινωνία των Εθνών,κατηγορώντας την Ελλάδα ότι αθετεί τις διεθνείς της υποχρεώσεις. Η Ελλάδα απάντησε ότι αδυνατεί να εκπληρώσει τις δανειακές της υποχρεώσεις, διότι δεν μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την κατάσταση του Λαού και της χώρας!"



   Στο εν λόγω δικαστήριο η Ελλάδα δικαιώθηκε, δημιουργώντας δεδικασμένο για πολλές άλλες περιπτώσεις. Το παραπάνω κείμενο θα το βρείτε σε πλήρη μορφή και με λεπτομέρειες εδώ.

   Σίγουρα κανένας δε θέλει να είναι αφερέγγυος. Πόσο μάλλον η ελληνική παραγωγική τάξη, στην οποία στηρίζεται όλη η εθνική οικονομία και η οποία πονάει και υποφέρει. Μετράει πληγές από 1.100.000 ανέργους και αμέτρητα χαράτσια. Ήρθε μήπως η ώρα να λειτουργήσει το εθιμικό δίκαιο της αγοράς; Στη συνέχεια παραθέτω τμήμα του άρθρου που δημοσιεύτηκε στο capital.gr στις 30.09.2011.

   "Οι τράπεζες ανέλαβαν υπερβολικό ρίσκο όταν φόρτωσαν στους ισολογισμούς τους τόσα πολλά ελληνικά ομόλογα. Το έκαναν νομίζοντας ότι θα κερδίσουν χωρίς ρίσκο. Το έκαναν, ενώ γνώριζαν (ίσως καλύτερα από όλους) την κατάσταση της οικονομίας και ενώ γνώριζαν (ή θα έπρεπε να γνωρίζουν) το τι ενδεχομένως θα πάθουν αν πάει κάτι στραβό στην εξίσωση."

   Όλα λοιπόν αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν. Καλή αρχή στον επόμενο πρωθυπουργό, όποιος και να είναι, όπως και να λέγεται... η κασέτα ξεκινάει πάλι από την αρχή!





1 σχόλιο:

  1. Χμμμ... Ο Μεταξάς ε;;;
    Τελικά, όσο περνάει ο καιρός, τόσο δυσκολότερα θα μπορούσε να με πείσει κάποιος, ότι οι δικτάτορες της ιστορίας μας ήταν χειρότεροι από τους πολιτικούς μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή